آیا باید منتظر کربلا چهارهای دیگر باشیم.....

سلام و عرض ادب خدمت تمام دوستان و بزرگورانی که در مدت غیبت حقیر با درج پیام در وبلاگ و یا ارسال پیام یا ایمیل حقیر رو مورد لطف خودشون قرار دادند، با عرض پوزش مجال پاسخ به اظهار لطف و محبت همه دوستان نیست. چند روزی است که قصد درج این مطلب و توضیحاتی در مورد عملیات کربلای چهار را داشتم.

 در روزهای آغازین ماه مبارک رمضان به رغم خستگی زیاد روحی و جسمی لازم دانستم به واسطه سال ها حضور در منطقه عمومی کربلای چهار، همچنین ویژگی های خاص آن و ارادت ویژه به رزمندگان مظلوم این عملیات، طرحی رو برای شهدای عزیزمان و بالاخص شهدای غواص عملیات کربلای چهار آماده کنم. امیدوارم همه ما مورد عنایت شهدای عزیز و ام الشهدا، حضرت فاطمه الزهرا(س) قرار بگیریم. امید است که به عمل رهروشان باشیم، و مصداق این سخن از سردار شهید حاج عباس کریمی باشیم که می فرمایند:

" فکر می کنم عمل ما بیشتر از حرف و شعار تاثیر داشته باشد."

اما چرایی اینکه بعد از گذشت تقریبا 27 از سال از پایان جنگ همچنان حقایق جنگ در حوزه رسانه و دیگر جبهه های فرهنگی مورد غفلت و بی توجهی قرار می گیرد جای سوال است. حقایقی که اگر ذره ای از آن به تصویر کشیده شود علاوه بر تاثیر شگرف فرهنگی و حتی سیاسی در داخل کشور می تواند تصویر ساختگی و مخدوش جمهوری اسلامی ایران را که سال هاست پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 11 فوریه 1979 توسط غول کمپانی های فیلم سازی شبکه صهیونیسم ترسیم می شود را در هم ریزد. مع الاسف اما در جبهه مقابل می بینیم که همین کمپانی ها، چگونه جنایات خود را در سطح دنیا و به خصوص در منطقه خاورمیانه با ساخت فیلم های گوناگون و مهیج، تطهیر و از طرفی روز به روز چهره اسلام و مسلمین را مخدوش می کنند. فیلم هایی که در آن مزدوران و آدمکش های حرفه ای خود همچون کریس کایل و ... را تبدیل به اسطوره و قهرمان های ملی می کنند. 

مع الوصف حقایق جنگ و خاطرات آن تا به امروز مورد غفلت مسئولین و فعالان جبهه فرهنگی قرار گرفته و به طوری که کتاب های تاریخ جنگ را جز در دانشکده های نظامی ما آن هم در زمینه تاکتیک جنگ و امثالهم نمی توان یافت. متاسفانه در برخی موارد هم بدلیل عدم وجود منابع مطالعاتی، منابع خارجی بعضاً بیشتر از منابع داخلی مورد استفاده قرار می گیرد. چیزی که به شخصه شاهد آن بودم و هستم. منابعی که اکثراً توسط موسسات وابسته به سازمان های اطلاعاتی و امنیتی غربی تهیه و تدوین شده است. البته موارد مذکور فقط در بحث تاریخ نگاری و تاریخ جنگ نیست؛ در زمینه ثبت و ضبط خاطرات جنگ به مراتب وضعیت بحرانی تری وجود دارد. حضرت آقا در بیاناتی در بین فرماندهان هشت سال دفاع مقدس با بیان اینکه تاریخ، حقایق و خاطرات جنگ مورد غفلت قرار گرفته است به تلاش های تبلیغاتی جبهه استکبار می پردازند و با اشاره به جنگ های داخلی امریکا (معروف به جنگ های انفصال) متذکر می شوند که برای این جنگ داخلىِ بی افتخارِ سرتاسر شکست و پُرخسارت که حدود چهار سال طول کشید و باعث کشته شدن حدود هفتصد هزارنفر از مردم کشور آمریکا شد، بیش از صدها هزار عنوان کتاب نوشته شده،  برای چهار سال جنگ و آن هم جنگ بی افتخار، آن همه کتاب نوشتند وکار تبلیغاتی انجام می دهند، در ادامه هم می فرمایند : جا دارد که(در حوزه دفاع مقدس) کار هنری بشود، ثبت و ضبط بشود و کار تخصصی انجام بگیرد.

اما تاکنون به استثناء موارد محدود در حوزه سینما و خاطره نویسی به این فرمایش معظم له جامه عمل پوشیده نشده است. یاد شهید احمدرضا احدی بخیر، که در خلال جمله‌ای کوتاه، یک متن بلند نوشت، وصیتش همین بود :

"فـقـط، نگــذاریــد حــرف امـــام زمیــن بمــانـد همیـــن"

بگذریم. عملیات کربلای 4 بعد از 24 ساعت از شروع عملیات بدلیل هوشیاری دشمن متوقف شد و با عدم فتح  همراه بود و به بزرگترین ناکامی ایران در جنگ تحمیلی تبدیل شد. دلایلی از جمله استفاده عراق از تجارب عملیات فاو (والفجر8)، ستون پنجم داخلی همچون سازمان مجاهدین خلق و نهضت آزادی و از همه مهم ترکمک های اطلاعاتی آمریکا شامل ارسال مستقیم تصاویر ماهواره ای لحظه ای به استخبارات عراق و پرواز آواکس های آمریکایی با حمایت عربستان سعودی و کشورهای منطقه از جمله مواردی است که منجر به عدم موفقیت رزمندگان اسلام در این عملیات گردید. اسناد و اظهارنظرهای مختلف مقامات نظامی و امنیتی ایالات متحده آمریکا نشان می دهد که این کشور دو سال قبل از عملیات کربلای چهار تصمیم به همکاری های وسیع در زمینه اطلاعاتی با کشور عراق داشته است البته پیش تر یعنی از اواخر سال 1360 این همکاری ها آغاز شده بود ولی با توجه به سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران با افت و خیزهایی همراه بود تا اینکه با شکست ایالات متحده در ماجرای مک فارلین، در نهایت تصمیم بر این شد تا اطلاعات بدست آمده از طریق هواپیماهای آواکس و ماهواره‌های فضایی درباره مواضع نیروهای ایرانی را در اختیار اطلاعات ارتش عراق قرار دهد.

خاطرات مدیر وقت استخبارات ارتش صدام در کتاب "ویرانی دروازه شرقی"، اسناد موجود در کتاب " کسوف آخرین روزهای سیا" اثر مارک پری و همچنین اظهارات عدنان خیرالله وزیر دفاع وقت دولت بعثی عراق، یادداشت های تحلیلی آنتونی کردزمن در کتاب "درس هایی از جنگ های مدرن"، افشاگری های دیوید کریست مشاور سابق وزارت دفاع ایالات متحده در شبکه BBC در سال 2014 و بسیاری اسناد دیگر- که از ذکر آن در این نوشتار خودداری می کنم- بیش از پیش نقش اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا را آشکار می کند. اقداماتی که نتیجه اش شهادت مظلومانه 1000 تن و مفقود شدن بیش از 2000 تن از بهترین فرزندان این ملت شد. امری ثابت شده برای آگاهان مسائل نظامی و تاریخ جنگ....

اما سوال اساسی اینجاست که با وجود این تجربه تلخ تاریخی، کدام منطق و عقل سلیمی حکم می کند که بواسطه مذاکرات هسته ای، دسترسی‎های جدیدی به امریکا برای جمع آوری اطلاعات از توان نظامی ایران داده شود!؟ و آیا در صورت ارائه این دسترسی‎ها به طرف مقابل باید منتظر کربلا چهارهای به مراتب پر خسارت تر باشیم!؟

وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِین(آل عمران/54)